Chirurgia

Drenaż ropnia lub krwiaka

Ropień stanowi wyraz zapalenia ropnego wywołanego przez bakterie. Ropień jest zbiornikiem ropy i obumarłych tkanek, może występować w tkankach leżących powierzchownie (skóra i tkanka podskórna) oraz w obrębie narządów wewnętrznych. Celem zabiegu nacięcia ropnia i jego drenażu jest zapobiegnięcie dalszego szerzenia się zakażenia.

Obecności ropnia nie wolno bagatelizować, ponieważ przedostanie się zawartych w ropniu bakterii do krwiobiegu grozi rozwojem sepsy stanowiącej zagrożenie życia.

Zabieg chirurgiczny pozwala także uniknąć powstawania przetok czyli nieprawidłowych kanałów drążących tkanki lub łączących narządy 

wewnętrzne.

Opracowanie chirurgiczne odleżyny

Odleżyna jest częstym i poważnym powikłaniem występującym u pacjentów unieruchomionych przez długi czas w następstwie poważnej choroby.

Nierównomierne rozłożenie nacisku w obrębie tkanek blisko przylegających do kości,

tarcie naskórka o prześcieradło w trakcie przemieszczania unieruchomionego pacjenta,

wzmożona wilgotność naskórka prowadząca do wzmożonego tarcia przylegających powierzchni oraz do maceracji naskórka.

Chirurgiczne opracowanie rany – polega na mechanicznym usunięciu tkanek martwiczych w celu odsłonięcia zdrowych struktur skóry dla zainicjowanie procesu gojenia rany.

Wszycie Esperalu

Zabieg wszycia esperalu należy do drobnych zabiegów chirurgicznych.  Potocznie “wszywka alkoholowa” jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym.

Znieczulenie miejscowe, podobnie jak w przypadku innych drobnych zabiegów chirurgicznych czy stomatologicznych jest wykonywane przy pomocy zastrzyku.

Staramy się aby pacjenta absolutnie nic nie bolało podczas zabiegu wszywania esperalu.

Do wszycia esperalu zawsze używamy sterylnych i jednorazowych narzędzi.Taki zabieg trwa kilka do kilkunastu minut i nie boli.

Na koniec rana jest szyta szwami wchłanialnymi.

Wycięcie raka skóry oraz rekonstrukcja

Rak skór stanowi niejednolitą grupę nowotworów pochodzenia nabłonkowego. Do najczęstszych rodzajów należą: rak podstawnokomórkowy oraz rak kolczystokomórkowy. Pomimo rozwoju różnych, alternatywnych metod terapeutycznych, resekcja chirurgiczna zmiany nowotworowej pozostaje główną metodą leczenia.

Szczególne wyzwanie kliniczne stanowią zmiany zlokalizowane na twarzy, eksponowanego regionu ciała warunkującego postrzeganie danej osoby. Naciek nowotworu na powiekę, nos czy małżowinę uszną bardzo często wymusza ich częściową lub całkowitą resekcję prowadząc do powstania deformacji twarzy. Chirurgia plastyczna pozwala na wykonanie natychmiastowej bądź odroczonej rekonstrukcji ubytków tkankowych, w wielu przypadkach czyniąc blizny pooperacyjne niemalże niewidocznymi.